Προσθετικη
Η προσθετική στην οδοντιατρική διακρίνεται στην κινητή και την ακίνητη. Στόχος η αντικατάσταση των ελλειπόντων δοντιών προς αποκατάσταση της λειτουργικότητας και της αισθητικής. Η απώλεια ενός ή περισσοτέρων δοντιών δημιουργεί μία ανισορροπία στη λειτουργία του στοματογναθικού συστήματος λόγω της διαταραχής των σχέσεων των δοντιών μεταξύ τους. Συχνές είναι οι μετακινήσεις των δοντιών και η στροφή τους ή η υπερεκφυσή τους. Άμεση συνέπεια η δυσχέρεια στη μάσηση και έμμεση, ανάλογα βέβαια και με τη θέση των δοντιών που λείπουν ή μετακινούνται, τα αισθητικά προβλήματα. Επιπλέον είναι πιθανή και η εμφάνιση συμπτωμάτων από την άρθρωση της κάτω γνάθου (κροταφογναθική διάρθρωση). Οι οδοντιατρικές εργασίες της προσθετικής είναι αρκετά γνωστές καθώς πολλοί έχουν κάποια εμπειρία για το τι πρόκειται. Ίσως να είναι πιο οικείες οι ονομασίες όπως γέφυρα και τεχνητή οδοντοστοιχία.
Στην ακίνητη προσθετική ανήκουν οι στεφάνες (θήκες) και οι γέφυρες και στην κινητή οι τεχνητές οδοντοστοιχίες που είναι δύο ειδών. Οι ολικές οδοντοστοιχίες όταν δεν υπάρχει κανένα δόντι στο στόμα και οι μερικές οδοντοστοιχίες όταν υπάρχουν κάποια δόντια και χρησιμοποιούνται για καλύτερη συγκράτηση. Είναι δυνατός ο συνδυασμός ακίνητης και μερικής οδοντοστοιχίας αλλά αυτό εξαρτάτα από το σχέδιο θεραπείας του κάθε ασθενούς. Είναι προτιμότερο σαφώς η αποκατάσταση να γίνεται με κάποια ακίνητη εργασία εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Αρκετές λύσεις σήμερα μας δίνουν και τα εμφυτεύματα για ακίνητες αποκάταστάσεις με το πλεονέκτημα ότι δε χρειάζετια να τροχιστούν παρακείμενα δόντια προκειμένου να τοποθετηθεί κάποια γέφυρα.